öylesine bir yazi

standart paket okul is aile. hayatta secim yapmak zaten kolay bir sey degil, önünde durani kabul etmek, baska seyler aramaktan daha rahat her zaman. Kendini tanimak, anlamak zor, hayatta gercekten ne istedigini bilmek.. daha acisi ise biraz olsun hayattan ne bekledigini anlaman, muhtemelen cogunluktan farkli oldugunu gösterecek. farkli bir sey yapiyorsan da, yanlissin bir bakima toplumun gözünde. Kimse de öteki olup yalniz kalmak istemez hakli olarak.

ya özgür yasarsin ya da rahat. toplum sana rahatligi sunuyor, kendi istedigini yapmak istiyorsan rahatliktan biraz da olsa vaz gececeksin. butun bu sebeplerden ötürü cogunluk standart pakete razi.

bir tane hayatimiz var en fazla 70 sene daha yasasak 365x70. her yeni gün -1. yasamak icin en büyük motivasyon ölüm. ben de hayatimi bosa harcamamak icin kendimi böyle motive etmeye calisiyorum.

hayatin zor olmayacagini dusunmustum. en azindan zor olacagini düsünmemistim diyeyim. gercekten de sasiriyorum her seyin bu hale geldigine. kücükken secim yapmak zorunda olmadigimizdan bunu farkedemiyoruz herhalde, sasirmam bu yüzden belki de. bence sorumluluklar degil, secimler hayati zorlastiran; sorumluluklarini yerine getirme ya da getirmemeyi secebilme sansinin olmasi. =p belki komik formülize edilmis bir cümle ama... kücükken de sorumluluklarimiz vardi cünkü, ama bir secim yoktu ortada ve her sey cok daha kolaydi sanki.

su an 24 yasindayim. basit bir varsayimla yapacagim secimlerin sayisinin artacagini düsünürsek hayat hicbir zaman kolaylasmayacak. Her secimimin 10 sene sonra olacagim yeri tamamen degistirebilecegini bilmek biraz ürkütüyor beni. gelecege merakla bakiyorum, bakalim ne olacak diye. kendi filmimi izliyorum bir nevi.